PILNE - Wybory a sprawy osób niepełnosprawnych (Strona 2 z 3)

Ryba, rozumiem Twoją frustrację i też do końca mi się ten przepis nie podoba, ale nie przesadzajmy. Możesz kogoś upoważnić do podpisu za Ciebie, inni tak robią. poza tym nie w takich wsiach ludzie pracę dostawali... ostatni program aktywizacji zawodowej, w którym uczestniczy Fundacja, jest tego najlepszym dowodem. znam tetraplegika (a nawet dwoch takich), który nawet sam nie zje,  a pracuje: jeden prowadzi własną firmę a drugi pracuje w Mikrotechu. Obaj mieszkają na wsi.

Wiesz "aniołko" jakoś trudno mi sobie to wyobrazić.
Facet-jak sama pisałaś- nawet sam nie zje. A potem niby co? Wsiada sam do auta, sam jedzie do miasta,tam wszystko robi sam, i po ciężkim dniu pracy wraca szczęśliwy do domu?
No moja wyobraźnia aż tak szeroka nie jest.
A że ktoś prowadzi własną firmę to co innego.
Ale ile osób z ON pracuje? Jaki promil wszystkich? Jaki promil ON prowadzi
własne formy?
Ja mam z czego żyć-mam rentę i na razie przynajmniej nie potrzebuje dorabiać.
Założeniem mojego wpisu było podkreślić, że są instytucje- jakby nie patrzył-państwowe, których głównym celem powinno być pomaganie ON, a nie "rzucanie kłód pod nogi"

Ryba, w niektórych kwestiach się z Tobą zgadzam, masz rację, że do aktywności zawodowej i społecznej jest potrzebny przynajmniej wózek aktywny (na temat auta bym podyskutowała, bez niego- trudno, owszem, ale nie jest to niemożliwe. tutaj znów mogłabym sypnąć paroma przykładami...), ale... znowu wracasz do tego nieszczęsnego "podpisywania" listy- jak powiedziałam, możesz to tego upoważnić rodziców, rodzeństwo, żonę, dzieci...
a co do "Facet-jak sama pisałaś- nawet sam nie zje. A potem niby co? Wsiada sam do auta, sam jedzie do miasta,tam wszystko robi sam, i po ciężkim dniu pracy wraca szczęśliwy do domu?"- jasne, że nie. pracuje przy komputerze w domu. Jeden jest na tyle sprawny, by jakoś pisać(praca zdalna). Drugi założył swoją firmę (bardzo dobrze prosperującą agencję prasową) kilkanaście lat po wypadku. leży w łóżku i stamtąd operuje telefonem i komputerem za pomocą pałeczki trzymanej w ustach. Sprawy, których nie da się załatwić "na odległość" załatwiają "face to face" pracownicy lub zaufani ludzie.
jak widać, nie ma nic niemożliwego. Wystarczy przestać narzekać- pozbyć się tej czysto Polskiej przypadłości- i zrobić coś ze swoim życiem jak chcesz, podam jeszcze parę fajnych przykładów osób pracujących i mieszkających na wsi bez samochodu.

Parę lat temu skorzystałam z programu PFRON-u, dzięki któremu mogłam kupić auto. No cóż- stwierdziłam, że gra nie była warta świeczki. Niby połowę kwoty zakupu pojazdu sfinansowała owa instytucja- ale przez pięć lat wymagane było opłacanie Autocasco. Czyli sumę zrefundowaną przez PFRON ja spłaciłam w ubezpieczeniu. Od tamtej pory wyleczyłam się z pokusy udziału w programach  obwarowanych podobnymi wymogami.Teraz jeśli już kupuję samochód, to bywa on 7-8-letni- bo na taki mnie stać.
Owszem, byłam także zarejestrowana w Urzędzie Pracy, jako poszukująca pracy ( konieczne było przy udzielanej pomocy z PFRON). Tylko ja wychodzę z takiego założenia- skoro budynki użyteczności publicznej nie są przyjazne ON ( schody, brak windy)- to ja dzwonię do urzędnika i proszę aby ktoś po prostu zszedł do mnie do samochodu, abym mogła załatwić sprawę. Uwierz mi- że to działa. Podobnie czynią moi niepełnosprawni znajomi. Nigdy nie spotkałam się z odmową.

Praca dla ON to niestety bardzo trudny problem do rozwiązania. Coraz częściej mamy wyższe wykształcenie, możemy konkurować z pełnosprawnymi na otwartym rynku pracy- ale cóż, pracodawcy nie kwapią się z zatrudnianiem niepełnosprawnych. Wolą słabiej wykwalifikowanego pracownika, który nie ma prawa do dodatkowego 10-dnowego urlopu, nie korzysta z wyjazdów do sanatorium, nie musi starać się o środki na przystosowanie miejsca pracy dla ON itd, itd. Moim zdaniem niezłym rozwiązaniem min. są ZAZ-y. Nie rozwiążą poruszanego problemu bezrobocia wśród nas, ale zawsze jest to jakaś alternatywa na zaktywizowanie społecznie i zawodowe ON. Można także zakładać prywatny biznes, ale do tego trzeba mieć ogromny zapał, nietuzinkowy pomysł i wiele samozaparcia.

Chwileczkę, coś tu jest niehalo.
Masz się tam zgłaszać po to, żeby potwierdzić chęć pracy.
Przecież jak ją dostaniesz, to nie będziesz mógł codziennie prosić kogoś o dowóz i wnoszenie po schodach.
Zatem:
1) Należałoby zrobić Ci fotkę pod tymi schodami i ktoś powinien poprosić urzędnika o zejście do osoby niepełnosprawnej, skoro urząd nie jest dostosowany. Można nawet filmik nakręcić, jakby to miało potrwać i nikt się nie pojawił przez powiedzmy godzinę. I w razie czego zgłosić sprawę do mediów.
2) Jeżeli nie masz możliwości dostania się do urzędu innymi metodami niż czyjaś wyjątkowa życzliwość, to Twoje ograniczenia powinny być przecież uwzględniane w wykazywaniu się chęcią.
Do pracy też się tak nie dostaniesz. W Twoim wypadku i tak w grę wchodzi tylko telepraca.
Moim zdaniem warto napisać do Rzecznika Praw Obywatelskich, że osoby niepełnosprawne są dyskryminowane, bo wymaga się od nich spełniania warunków wykraczających poza ich ograniczenia. Dodatkowo jedyną możliwością podpisania listy jest pokonanie schodów. Kopie można przesłać (mailem oczywiście) do paru posłów - będą mieli okazję zrobić coś dobrego, wpływając na zmianę przepisów.
A jak Cię ktoś zapyta - czemu nagle przestałeś fruwać i nie pokonałeś schodów, to odpowiedz, że  nie tak łatwo jest namówić kogoś na wniesienie Cię po schodach.
Jeśli urzędnicy Cię do tego zmuszą, trudno, niech Cię wniosą, ale nagrajcie to wnoszenie.

Jak byłam zarejestrowana w naszym poznanskim PUP nie musiałam do nich jeżdzic,sami wyszli z propozycjom,że w danym wyznaczonym dniu tylko do nich telefonuje,kolejną date podają mi przez telefon i tak wkółko..oczywiście propozycji jakiejkolwiek pracy zero.Gdybym nie znalazła pracy na własną ręke to pewnie do dzisiaj bym telefonowała żeby sie odchaczyc,Ale faktycznie to duzy plus,że nie musiałam odkre,ślać sie osobiście

….Dyskutować i poprawiać i uszczelniac system  trzeba, ale bez demagogii i agitacji partyjnej. ...
zbiko daj spokój takich już było wielu, od bicia piany, jesteś na etacie? Władasz językiem starej epoki. ,,uszczelniacz systemu,,
Koleżanki i koledzy  mają prawo do poglądów i nie przeginaj, cenzurę zlikwidowano 20 lat temu.

poznański Pup jest przystosowany(jest winda),ale mimo tego po zarejestrowaniu sie,zaproponowano mi odchaczanie sie na telefon tak powinno być,racja!

Czyli nie taki diabeł straszny jak go malują . Warto głośno artykułować swoje problemy. Coraz częściej urzędnicy mają serce i chcą współpracować z niepełnosprawnym petentem. Życzę powodzenia!

Ja i inni użytkownicy tego portalu w większości jesteśmy zgodni, że w naszym kraju pomoc ON -nomen omen- bardzo kuleje. Potrzeb nie ubywa a środki coraz mniejsze. Przeważnie po drodze ktoś  chce przy nas się dorobić ( wcześniej wspominane horrendalne ceny wózków aktywnych, podjazdów, protez itp.). Nie wiem w jaki sposób temu zaradzić.Liczę,że w najbliższej przyszłości doczekamy się normalnych warunków, by pomoc trafiała do tych naprawdę potrzebujących. W innych krajach europejskich udało się to jakoś normalnie zorganizować.

Nic nie robiłem.
Po prostu jak przyjechałem; to Pani z urzędu sama od razu powiedziała, że gdyby znalazła się jakaś praca dla mnie to mnie poinformują listownie; a termin następnej wizyty wyznaczyli na marzec 2012 roku.
Ale i tak musiałem wysiąść z auta i wjechać wózkiem do klatki schodowej urzędu pracy (biura są na II piętrze), pani zeszła i podpis złożyłem w drzwiach klatki schodowej; do auta-które było ok 50 metrów od urzędu- nie przyszła bo jak twierdziła "nie może dokumentów wynosić poza urząd"